Het einde van Sri Lanka en begin van Cambodja

Hallo allemaal!

We waren met ons verslagje gebleven bij onze laatste avond in Uppuveli. Na een tijdje overleggen over wat we zouden doen met het eten hebben we samen eten gehaald en dat opgegeten op het strand, terwijl onze Nederlandse vrinden besloten luxe te gaan dineren. Na het eten toverden we onze laatste fles arrack tevoorschijn en werden we al snel vergezeld door twee werknemers van ons hotel waar we die dag ook mee hadden gesnorkeld. Dit resulteerde in een gezellig avondje met vooral elkaars taal proberen te leren en toen de een de 'G' probeerde uit te spreken lag Debbie bijna onder het strandbedje tussen de krabben van het lachen, omdat de ene alleen maar 'H' zei. Toch bleek hij het wel serieus te proberen... Na een tijdje gekletst te hebben kwamen onze vrinden terug en hadden de werknemers besloten dat de avond lang genoeg had geduurd en zeiden 'tabee'. Misschien waren ze toch wat teleurgesteld dat we beide bezet waren (sorry not sorry). Enigszins beduusd vertrokken wij ook maar eens naar ons nestje waarbij Eva haar botten nog steeds de lattenbodem (lees: plank) kuste. Heerlijk in slaap gevallen met het geruis van de zee werden we wakker met alweer een stijve rug en 5 nekhernia's in cervicale 2-6. We besloten nog een ochtendje op het strand te hangen, want de curry van de dag ervoor was toch niet helemaal goed gevallen bij Debbie. Eenmaal bijgekomen gingen we op zoek naar de bus van Uppuveli naar Trincomalee, maar dit bleek moeilijker dan verwacht. Ook met z'n vieren in een tuktuk werd overdag minder getolereerd dan 's avonds.. Eva probeerde een bus aan te houden die langsreed en tot haar verbazing stopte hij niet. De rest om ons heen begon een beetje te lachen, en later kwamen we er achter dat het een bus bleek te zijn met 1 zwaar bewapende agent en 10 gevangenen, niet heel erg dat die aan ons voorbij reed. Eindelijk hadden we dan een tuktuk gevonden voor ons vieren die ons wel wilde brengen en op dát moment reed dan onze zo lang verwachte bus voorbij. Eenmaal in Trincomalee namen we afscheid van het stel uit Hoofddorp en begon onze reis naar Anuradhapura. We zaten allebei bij een raampje (dus niet naast elkaar) en de Sri Lankanen vonden dat wel interessant. Er kwam een ziekenhuis eigenaar naast Eva die ons de hele weg volgde, maar wél onze kaartjes betaalden. Toch weer mooi meegenomen. Bij aankomst bleek dat we beroofd waren. Het ritsje van Debbies backpack stond open, maar we misten niks. Totdat we erachter kwamen dat het tasje wat op een portemonnee leek weg was, met daarin... tampons. Dat zal vast een domper geweest zijn voor meneer de dief. In Anuradhapura zagen we tot onze grote vreugde dikke matrassen waar we die nacht vast heerlijk op zouden slapen. We gingen eten bij een local die geen Engels sprak en het was hilarisch. Ze bleef de hele tijd toekijken hoe wij onze maaltijd verorberden en schoot constant in de lach. Na het eten gingen we op zoek naar een supermarkt, maar kwamen alleen apotheken tegen. We besloten een kijkje te gaan nemen of ze ook tampons verkochten, maar nadat Debbie spelde hoe je tampon schreef (hilarisch) begrepen ze het nog steeds niet. Toch bleek de app wel de nodige versnaperingen te verkopen dus voldaan kwamen we thuis en gingen snel ons lekker dikke matras uitproberen. Na een niet zo'n hele rustige nacht (constant heen en weer lopende mensen en een deur die niet dicht kon) stonden we op om met de fiets naar de tempels van Anuradhapura te bezoeken. Onderweg zochten we een tentje om te ontbijten, maar de gefrituurde groenten vielen toch niet heeeel goed op onze lege maag. Onderweg kochten we nog een sarong bij een oud vrouwtje en zij zou ons wel even laten zien hoe je die om moest doen. Onze string zat meteen een halve meter hoger en vol comfort gingen we verder. Bij de archeologische site aangekomen konden we tezamen met 8491018 locals de eerste tempel bezoeken. Wonderbaarlijk genoeg kwamen we gratis binnen, helaas wel met blaren op de voeten vanwege de hete ondergrond. Vervolgens fietsten we verder naar de andere gebieden, waar we wél een kaartje moesten kopen. Debbie zette haar puppyogen op en we mochten voor een kinderprijs naar binnen, mooi meegenomen! Aan het einde van de dag waren we de tempels toch wel redelijk beu en besloten met de fiets terug te gaan. Onze backpacks stonden klaar voor de volgende dag en om 5.30 stonden we alweer naast ons bed. De treinreis zou 4,5 uur duren naar Colombo, waar we onze spullen konden stallen bij het city hostel. Hier dronken we op het dakterras een heerlijk kopje thee met een aantal zelfgemaakte koekjes. Verder hebben we die dag vooral rustig aan gedaan, maar gingen nog wel op souvenir jacht. Onderweg kreeg Eva een diarree aanval en stormden we een bank binnen, net op tijd... Rond 18.15 pakten we de bus naar het vliegveld en hadden we beide weer erg geïnteresseerde Sri Lankanen naast ons. Eenmaal daar aangekomen werden we door een tuktuk 1 straat verder gebracht, erg loyaal. Wel 100 roepies moesten we betalen die Debbie vriendelijk naar zijn hoofd smeet. De vliegreizen waren erg vermoeiend, net als de rijen voor de ambassade en paspoortcontrole in Vietnam. Na een nacht over te hebben geslagen stapten we om 13.00 de erg luxe bus in van Ho Chi Minh naar Phnom Penh. De busreis was relaxed, totdat er een vrouw instapte die een kip aan het ontvoeren was in een plastic zak, erg vreemd. Eenmaal aangekomen in Phnom Penh bleek de reis nog niet voorbij. 5 ATM's en een chagrijnige tuktukchauffeur later hadden we nog steeds geen geld maar waren gelukkig wel bij het hostel (het was inmiddels 21.00). Toen we later samen op pad gingen lukte het gelukkig wel om te pinnen en na een cocktail in het hostel gingen we lekker slapen. De volgende dag huurden we een scooter om de Killing fields en het Tuol Sleng museum (S21-gevangenis) te bezoeken, wat erg indrukwekkend was. Na een lange dag kwamen we om 18.00 vlakbij het hostel. Vlakbij, want het hostel bleek achter een hek te zitten. Vol goede moed reden we nog wel 200 meter dwars over de markt maar dit bleek toch geen goed idee. We keerden om en reden naar de andere kant van het hek. Hier wilden we de scooter parkeren tot het security ventje zei dat we hem niet op slot mochten zetten. Mooi niet dachten we, straks wordt onze scooter gestolen en kunnen we $650 betalen. Dus toen Debbie het toch probeerde, mepte hij haar met z'n papiertjes. Nogal verontwaardigd gingen we snel weg en na uiteindelijk het hostel aan de andere kant van de straat gevonden te hebben (er stonden er twee op de kaart) hielpen ze ons met de scooter verplaatsen. We waren niet erg gewillig om nog het hostel te verlaten en besloten dan maar cocktails te drinken en daar te eten. Erg levendig was het er verder niet, maar we kwamen onze vriend uit Ho Chi Minh die we 2 minuten hadden gesproken nog wel tegen. Na onze echt allerlaatste cocktail gingen we slapen in onze toch wel wat luxe dorm en werden wakker door ons kamergenootje die in haar slaap praatte, erg grappig. Vandaag zijn we naar het paleis geweest met onze scootert en hebben de koning lekker gespekt met toch wel een slecht besteedde $20. Na rustig koffie te hebben gedronken in het hostel zijn we nog op jacht gegaan naar tampons, maar dat kennen ze helaas niet in Azië. Nu hebben we heerlijk Phnom Penh achter ons gelaten en zitten in een lekkere airco bus naar Kep. Vanavond hopelijk een mooie zonsondergang aan het strand, tot later! Liefs