Van Kandy naar Ella
04 Augustus 2017 | Nederland, De Zilk
Hallo allemaal!
Zo, aangekomen in Ella hier een verslagje van de afgelopen 48uur. Na woensdag lekker rustig aan opgestaan en spulletjes gepakt zijn we gaan ontbijten bij onze lokale vrinden om de hoek. Hier smulden we van een lekkere ei-roti/pannekoek ofzo, we zijn er nog steeds niet achter wat het precies is, maar smaakt heerlijk. Vervolgens zijn we richting het Kandy meer gelopen om vanaf daar de klim naar het viewpoint te maken. Een fotoshoot en een lekkere frisse cola (eindelijk) later wandelen we verder naar de Malwathu Maha Viharaya, een tempel die volgens de lonely planet de moeite waard was om op te zoeken. Eenmaal bij de tempel aangekomen hebben we aanschouwd hoe hij heel mooi in de steigers stond, dus zijn we maar verder gelopen om een rondje om het meer te maken. Rustig wandelend, genietend van de sfeer, kreeg Eva de schrik van d'r leven toen Deb even lachend vertelde dat er een krokodil in het water lag. Dat bleek een kamode varaan te zijn, die best vlug zijn in en uit het water. Hand-in-hand navigeerde Deb (ja Jur, lees je het?) ons naar de Tempel met de Tand Relikwie van de Buddha. Eventjes de schoudertjes en knietjes bedekken en we mochten naar binnen. Toen ons werd verteld dat we onze schoenen niet in onze handen mochten houden en ergens, tegen betaling, moesten achterlaten. Ja, afgezet worden daar houden wij natuurlijk niet van, dus de schoenen gingen gewoon in de tas. We hadden niet genoeg geld voor een kaartje en onze oude truc "we zijn studenten" mocht helaas ook niet baten. We mochten dan wel gratis naar het Buddha museum, wat er achter lag. Vervolgens werd er bij de ingang om een kaartje gevraagd maar van geen kwaad bewust zeiden we dat we toch naar binnen mochten omdat ons dat werd verteld beneden. Onbewust stonden we dus alsnog in die grote tempel, we vonden het al een bijzonder museum! De tempel was erg mooi (foto's volgen). Buiten nog wat rondgelopen op het terrein en veel olifanten gezien. Na de lunch waren we nieuwsgierig naar de grote witte Buddha op de heuvel en wilden daar wel een kijkje gaan nemen. Helaas wist niemand(?) hoe je daar moest komen of hoe het heet. Uiteindelijk nadat Eva d'r humeur aardig was verpest omdat de tuktuk chauffeur veel te veel geld vroeg om de heuvel op de komen, hebben we toch nog genoten van de mooie Buddha. Jammer genoeg weten we nog steeds niet hoe die heet. Maar goed he, op naar een welverdiend kopje koffie. De hele handige navigatie app die offline werkt, navigeerde ons in 1,5 uur (in plaats van 10 minuten) naar het cafeetje dat bij aankomst net gesloten was. Top! We waren klaar met de dag en dachten joe, wij gaan lekker terug naar onze bouwval. Eenmaal daar aangekomen hadden we besloten dat we helemaal geen zin meer hadden in deze rommel en zijn hem gepeerd naar een hostel om de hoek. Tegenover dit hostel zat een klein restaurantje wat er op het eerste gezicht een beetje armoedig uitzag, maar die 3 stappen naar de overkant waren al te ver dus namen we er genoegen mee. Het bleek een heel gezellig restaurantje te zijn van een schattig opaatje met drie tanden, die we bijna wilden adopteren! Niet veel later hadden we het opaatje toch maar achtergelaten en zijn vroeg onder de wol gekropen want de volgende dag hadden we een tuktuk gehuurd om ons van Kandy naar Ella te brengen. Om 7 uur stipt stond de chauffeur op de stoep en begon de hobbelige reis door de bergen. Onderweg kwamen we langs de Medische universiteit en reden we door de bergen langs verschillende thee plantages. De chauffeur wist te stoppen bij een fabriek waar we een gratis rondleiding kregen en hebben geleerd hoe de thee vanaf de struik in ons kopje komt. Een stukje later zijn we nogmaals gestopt om door andere theeplantages te wandelen, even te poseren voor mooie kiekjes maar vooral geprobeerd niet uit te glijden in de blubber. Toen we klaar waren weer in te stappen nog even de blubber van de benen gesmeerd waar Debbie in shock aan de chauffeur vroeg of het beest dat ze zojuist van haar been had geplukt een "bloodsucker" was. Een klein uur verder zaten we als twee moslima's in de tuktuk onderweg naar Nuwara Eliya want boven op die berg was het toch best wel heeeeel koud. Plots stopten we toch bij het treinstation want de chauffeur had ineens andere plannen en heeft ons gedumpt bij de trein. Prima dachten we, want die trein wilden we in eerste instantie al boeken! Wat we even niet hadden bedacht was dat dit ons schema dus even helemaal in het water heeft laten vallen. Namelijk 100 backpacks, 819 ellebogen, 1 gillende baby 700 irritante chinezen maar vooral 3,5 uur later dan gepland kwamen we aan in het bergplaatsje Ella! Het authentieke, weinig toeristische Kandy had plaats gemaakt voor het erg toeristische doch sfeervolle Ella. Aan het eind van de middag hadden we na de lange dag toch nog besloten om een tuktuk te nemen naar de het uitkijkpunt op de Negenbogenbrug. Deze slecht Engels sprekende tuktuk meneer met een IQ van <10 baande een weg door de jungle. Na enkele, zeer hobbelige bochten kwam de tuktuk het heuveltje niet op waarop wij dachten laat ook maar, keer maar om want we hadden het helemaal gehad. Nog 100 roepies (= €0,55) voor de moeite naar hem geslingerd zijn we doorgerold naar een café met live muziek. Nog een potje gedart met wat Sri Lankies, die het heel leuk vonden hoe Eva alles in dat café raakte behalve het dartbord. Iets later dan gepland zijn we teruggegaan naar het hostel met de tuktuk, die genoegen nam met 95 roepies want hij had niet genoeg wisselgeld voor het 500 briefje dat we hadden. Tussen de stofdraden en de rode mieren werden we de volgende ochtend vroeg wakker met allebei een nekhernia en had Deb er nog een muggenbult bij (stand: Debbie 17 - 1 Eva). Na iets minder slaap dan gehoopt stonden we toch nog om 8.15 na een korte hike bovenaan op Little Adam's peak! Teruggekomen bij het hostel vonden we toch dat die rode mieren niet echt een leuk gezelschap voor vanavond zijn, dus hebben we het hostel ingeruild voor een gezelliger hostel met met wat meer backpackers. Rond 11:00 waren de reserves weer gevuld met een fruit roti van een schattig omaatje, en waren we klaar voor de volgende hike: de Ella rock. De opdracht was heel simpel: volg het treinspoor en volg vervolgens het pad naar boven. Voordat we begonnen kwam Eva nog bijna aan haar einde door een avocado die last had van de zwaartekracht maar ze wist hem net te ontwijken. Na 2km over het spoor gelopen te hebben (de langste 2km die we ooit hebben gelopen) namen we zoals alle andere toeristen de afslag naar boven. Ook deze weg was niet zonder hindernissen waar Debbie ongeveer 7x bijna d'r been heeft gebroken omdat ze vandaag struikelde over alles wat los en vast zat. Na een tijdje kwamen we er achter dat we toch niet helemaal het juiste pad hadden gevolgd omdat we toch een afslag hadden gemist. Een, op het eerste gezicht, vriendelijke gids leidde ons gelukkig weer de weg naar het goede pad. 200 roepies omdat we hem zo lief vonden dachten we, totdat hij plots vroeg om 1000 roepies vroeg. Dikke later dachten we, we hadden ook gewoon zelf kunnen navigeren. Het laatste stukje was nog best pittig maar om 13:30 bereikten we eindelijk het hoogste punt van de Ella Rock. Het uitzicht vanaf daar was het hele avontuur helemaal waard! De terugweg naar beneden was een stuk gemakkelijker en met verbrande koppies hadden we besloten poging 2 voor het uitkijkpunt van de Negenbogenbrug te doen. Weliswaar met een tuktuk want onze benen konden die laatste kilometers niet meer aan. Met de beentjes in de lucht en een cocktail in de hand zitten we nu in Café Chill te chillen. Morgen om 9:30 nemen we de trein naar Nanu Oya... to be continued!
Veel liefs
Zo, aangekomen in Ella hier een verslagje van de afgelopen 48uur. Na woensdag lekker rustig aan opgestaan en spulletjes gepakt zijn we gaan ontbijten bij onze lokale vrinden om de hoek. Hier smulden we van een lekkere ei-roti/pannekoek ofzo, we zijn er nog steeds niet achter wat het precies is, maar smaakt heerlijk. Vervolgens zijn we richting het Kandy meer gelopen om vanaf daar de klim naar het viewpoint te maken. Een fotoshoot en een lekkere frisse cola (eindelijk) later wandelen we verder naar de Malwathu Maha Viharaya, een tempel die volgens de lonely planet de moeite waard was om op te zoeken. Eenmaal bij de tempel aangekomen hebben we aanschouwd hoe hij heel mooi in de steigers stond, dus zijn we maar verder gelopen om een rondje om het meer te maken. Rustig wandelend, genietend van de sfeer, kreeg Eva de schrik van d'r leven toen Deb even lachend vertelde dat er een krokodil in het water lag. Dat bleek een kamode varaan te zijn, die best vlug zijn in en uit het water. Hand-in-hand navigeerde Deb (ja Jur, lees je het?) ons naar de Tempel met de Tand Relikwie van de Buddha. Eventjes de schoudertjes en knietjes bedekken en we mochten naar binnen. Toen ons werd verteld dat we onze schoenen niet in onze handen mochten houden en ergens, tegen betaling, moesten achterlaten. Ja, afgezet worden daar houden wij natuurlijk niet van, dus de schoenen gingen gewoon in de tas. We hadden niet genoeg geld voor een kaartje en onze oude truc "we zijn studenten" mocht helaas ook niet baten. We mochten dan wel gratis naar het Buddha museum, wat er achter lag. Vervolgens werd er bij de ingang om een kaartje gevraagd maar van geen kwaad bewust zeiden we dat we toch naar binnen mochten omdat ons dat werd verteld beneden. Onbewust stonden we dus alsnog in die grote tempel, we vonden het al een bijzonder museum! De tempel was erg mooi (foto's volgen). Buiten nog wat rondgelopen op het terrein en veel olifanten gezien. Na de lunch waren we nieuwsgierig naar de grote witte Buddha op de heuvel en wilden daar wel een kijkje gaan nemen. Helaas wist niemand(?) hoe je daar moest komen of hoe het heet. Uiteindelijk nadat Eva d'r humeur aardig was verpest omdat de tuktuk chauffeur veel te veel geld vroeg om de heuvel op de komen, hebben we toch nog genoten van de mooie Buddha. Jammer genoeg weten we nog steeds niet hoe die heet. Maar goed he, op naar een welverdiend kopje koffie. De hele handige navigatie app die offline werkt, navigeerde ons in 1,5 uur (in plaats van 10 minuten) naar het cafeetje dat bij aankomst net gesloten was. Top! We waren klaar met de dag en dachten joe, wij gaan lekker terug naar onze bouwval. Eenmaal daar aangekomen hadden we besloten dat we helemaal geen zin meer hadden in deze rommel en zijn hem gepeerd naar een hostel om de hoek. Tegenover dit hostel zat een klein restaurantje wat er op het eerste gezicht een beetje armoedig uitzag, maar die 3 stappen naar de overkant waren al te ver dus namen we er genoegen mee. Het bleek een heel gezellig restaurantje te zijn van een schattig opaatje met drie tanden, die we bijna wilden adopteren! Niet veel later hadden we het opaatje toch maar achtergelaten en zijn vroeg onder de wol gekropen want de volgende dag hadden we een tuktuk gehuurd om ons van Kandy naar Ella te brengen. Om 7 uur stipt stond de chauffeur op de stoep en begon de hobbelige reis door de bergen. Onderweg kwamen we langs de Medische universiteit en reden we door de bergen langs verschillende thee plantages. De chauffeur wist te stoppen bij een fabriek waar we een gratis rondleiding kregen en hebben geleerd hoe de thee vanaf de struik in ons kopje komt. Een stukje later zijn we nogmaals gestopt om door andere theeplantages te wandelen, even te poseren voor mooie kiekjes maar vooral geprobeerd niet uit te glijden in de blubber. Toen we klaar waren weer in te stappen nog even de blubber van de benen gesmeerd waar Debbie in shock aan de chauffeur vroeg of het beest dat ze zojuist van haar been had geplukt een "bloodsucker" was. Een klein uur verder zaten we als twee moslima's in de tuktuk onderweg naar Nuwara Eliya want boven op die berg was het toch best wel heeeeel koud. Plots stopten we toch bij het treinstation want de chauffeur had ineens andere plannen en heeft ons gedumpt bij de trein. Prima dachten we, want die trein wilden we in eerste instantie al boeken! Wat we even niet hadden bedacht was dat dit ons schema dus even helemaal in het water heeft laten vallen. Namelijk 100 backpacks, 819 ellebogen, 1 gillende baby 700 irritante chinezen maar vooral 3,5 uur later dan gepland kwamen we aan in het bergplaatsje Ella! Het authentieke, weinig toeristische Kandy had plaats gemaakt voor het erg toeristische doch sfeervolle Ella. Aan het eind van de middag hadden we na de lange dag toch nog besloten om een tuktuk te nemen naar de het uitkijkpunt op de Negenbogenbrug. Deze slecht Engels sprekende tuktuk meneer met een IQ van <10 baande een weg door de jungle. Na enkele, zeer hobbelige bochten kwam de tuktuk het heuveltje niet op waarop wij dachten laat ook maar, keer maar om want we hadden het helemaal gehad. Nog 100 roepies (= €0,55) voor de moeite naar hem geslingerd zijn we doorgerold naar een café met live muziek. Nog een potje gedart met wat Sri Lankies, die het heel leuk vonden hoe Eva alles in dat café raakte behalve het dartbord. Iets later dan gepland zijn we teruggegaan naar het hostel met de tuktuk, die genoegen nam met 95 roepies want hij had niet genoeg wisselgeld voor het 500 briefje dat we hadden. Tussen de stofdraden en de rode mieren werden we de volgende ochtend vroeg wakker met allebei een nekhernia en had Deb er nog een muggenbult bij (stand: Debbie 17 - 1 Eva). Na iets minder slaap dan gehoopt stonden we toch nog om 8.15 na een korte hike bovenaan op Little Adam's peak! Teruggekomen bij het hostel vonden we toch dat die rode mieren niet echt een leuk gezelschap voor vanavond zijn, dus hebben we het hostel ingeruild voor een gezelliger hostel met met wat meer backpackers. Rond 11:00 waren de reserves weer gevuld met een fruit roti van een schattig omaatje, en waren we klaar voor de volgende hike: de Ella rock. De opdracht was heel simpel: volg het treinspoor en volg vervolgens het pad naar boven. Voordat we begonnen kwam Eva nog bijna aan haar einde door een avocado die last had van de zwaartekracht maar ze wist hem net te ontwijken. Na 2km over het spoor gelopen te hebben (de langste 2km die we ooit hebben gelopen) namen we zoals alle andere toeristen de afslag naar boven. Ook deze weg was niet zonder hindernissen waar Debbie ongeveer 7x bijna d'r been heeft gebroken omdat ze vandaag struikelde over alles wat los en vast zat. Na een tijdje kwamen we er achter dat we toch niet helemaal het juiste pad hadden gevolgd omdat we toch een afslag hadden gemist. Een, op het eerste gezicht, vriendelijke gids leidde ons gelukkig weer de weg naar het goede pad. 200 roepies omdat we hem zo lief vonden dachten we, totdat hij plots vroeg om 1000 roepies vroeg. Dikke later dachten we, we hadden ook gewoon zelf kunnen navigeren. Het laatste stukje was nog best pittig maar om 13:30 bereikten we eindelijk het hoogste punt van de Ella Rock. Het uitzicht vanaf daar was het hele avontuur helemaal waard! De terugweg naar beneden was een stuk gemakkelijker en met verbrande koppies hadden we besloten poging 2 voor het uitkijkpunt van de Negenbogenbrug te doen. Weliswaar met een tuktuk want onze benen konden die laatste kilometers niet meer aan. Met de beentjes in de lucht en een cocktail in de hand zitten we nu in Café Chill te chillen. Morgen om 9:30 nemen we de trein naar Nanu Oya... to be continued!
Veel liefs
-
04 Augustus 2017 - 18:28
Bompa:
Dag Tuktukkertjes,
Bedankt voor dit nieuwe reisverslag dat we gretig hebben gelezen.
Doe zo voort, geniet van de rode mieren, streel eens een varaan, geef een kusje aan dat omaatje en zeker ook aan dat opaatje. Kijk goed uit jullie doppen om liefst niet te vallen.
Groetjes uit (nu eventjes) zonnige Pulderbos. -
04 Augustus 2017 - 20:24
Nancy:
Hilarisch!! Smullen van jullie verslag -
04 Augustus 2017 - 20:39
Marcel:
Fantastisch verhaal! Zo leuk geschreven! Ik kijk al uit naar het volgende epistel! :-) -
06 Augustus 2017 - 12:57
Gert:
Ik zou al die heerlijk geschreven verhalen bewaren en bundelen in een boek, dat wordt een bestseller. -
11 Augustus 2017 - 11:00
Cobi:
Hoi dames,
Prachtig avontuur. Lees met een smile jullie verhalen...
Veel plezier!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley